Ja dat kan ik rustig zeggen laatst eens een telling gehouden en dan heb ik toch een veertien poezen groot gebracht in de loop der jaren.
En dat terwijl ik er altijd met een grote boog omheen gelopen heb want ik vond poezen maar helemaal niks eigenlijk.
Het begon allemaal met een piepklein lapjespoesje die de naam Snorretje heeft gekregen, ze had ook precies een bruine chocolade snor om te zien.
Samen in de vrachtauto van het kind met Lady de hond.
Spinner en Snor waren dikke vriendjes
Daarna kwam Spinner die was als een heel klein kitten gevonden en hebben we opgehaald op het politiebureau.
Spinner heeft 16 jaar bij ons gewoond, helaas heeft hij ooit een tik van een auto gehad waardoor zijn staart verlamd was. Beetje raar om te zien maar hij was toch heel gelukkig.
In een doos van het kopieerpapier kwam hij binnen, piepklein, helemaal zwart met allemaal uitstekende haartjes naar alle kanten, de naam was al heel snel een feit Pluis. Verspreid over mijn toenmalige woonplaats waren er die nacht drie van zulke exemplaren gevonden gewoon op straat gezet door rotlui.
Onze Pluis een wereldkater die ook 16 jaar geworden is.
Hij kon uren bij je zitten, heel rustig en je maar aankijken met die mooie ogen van hem.
Daarna kwam Poes, de meest stoute poes die ik ooit gehad heb aanvankelijk kwam ze bij ons als kater binnen die gesteriliseerd zou zijn, nou was ik altijd een goedgelovig mens maar toen ze in het voorjaar door het huis heen liep te krijsen geloofde ik het niet meer zo erg. En met krijsen bedoel ik dus echt krijsen.
Kortom het was al te laat ook Poes kreeg kinderen, maar liefst 5 stuks, de eerste is thuis geboren en toenlukte het Poes verder niet meer en kreeg ze een keizerssnede. Vreselijk gelachen om haar kitten en haar avonturen, ze stal rustig een biefstuk bij de buren weg maar dat is haar ook fataal geworden. Toen ze eens een vogelkooi had omgegooid bij een nare buurman is ze daarna spoorloos verdwenen.
In die tijd hebben we ook nog even aan kittenopvang gedaan, moederloze kittens kwamen dan uit het asiel naar ons toe en die brachten we met een flesje groot.
Leuk werk, maar ja dan moesten ze weer terug naar het asiel en altijd zat er wel eentje bij die ik erg lief vond, geen succes dus.
Daarna deed Brammetje zijn intrede, ook uit het asiel zo' n mooie grijze jongen erbij dat kon nog wel.
Bram was een aparte kater heeft ook de respectabele leeftijd van 14 jaar gehaald het was absoluut geen knuffelkater kon je aankijken of je dagelijk een pak slaag aan hem uitdeelde, maar zo lief toch.
Toen werd ineens Snorretje doodgereden en dat was een harde klap want ze was nog zo jong, mijn zoon was er helemaal overstuur van en een paar weken daarna heb ik op zijn verjaardag een nieuwe lapjespoes gevonden in het asiel.
Beauty kwam er bij, na een moeilijke wenningsperiode werd het een wereldpoes, ze is 16 jaar oud geworden.
Tussendoor hebben we nog geprobeerd deze arme hummel op te vangen, Amber , ze was helaas stokdoof en pietsje scheel ook nog. Ze had geen leven bij ons toen de anderen door hadden wat ze allemaal mankeerde.
Ze werd altijd besprongen van achteren en raakte helemaal in de stress. Gelukkig heb ik een huisje alleen voor haar gevonden en daar is ze opgegroeid als een gelukkige poes.
De volgende uit het asiel was Spunky, gebracht door de eigenaar die vond haar niet leuk genoeg. Spunky was een beetje een onderdeurtje, een mini poes, een prima muizenvanger in het magazijn van mijn winkel.
En vooral een grote kleefpleister, de laatste 13 jaar heeft ze iedere nacht naast of op me in bed gelegen. Januari 2011 is ze overleden maar liefst 17 1/2 jaar oud geworden.
